مختصری از دریاچه بایکال

دریاچه بایکال

 

دریاچه بایکال عمیق ترین دریاچه آب شیرین و بزرگترین منبع ذخیره آب های سطحی بر روی کره زمین است و در جنوب روسیه، ما بین استان ایرکوتسک و بوریاتیا واقع شده است. این دریاچه به علت آب زلال و شفافش میزبان گونه های متفاوتی از گیاهان و جانوران میباشد. دریاچه بایکال که به cedam معروف است یکی از هفت عجایب زیر آب میباشد. لغت بایکال از دو لغت ترکی bai به معنی ثروتمند و kul به معنی دریاچه تشکیل شده است. عرض این دریاچه حداکثر ۷۹٫۵ و حداقل ۲۵ کیلومتر میباشد. عمیق ترین قسمت دریاچه به ۱۶۳۷ متر میرسد که بعنوان عمیق ترین دریاچه دنیا لقب گرفته است و حدود ۳۳۰ رودخانه به آن جاری میشود.

دریاچه بایکال با بیش از ۲۵ میلیون سال قدمت، قدیمی ترین دریاچه دنیا نیز به حساب می آید و در حدود ۲۳۶۱۵٫۳۹ کیلومتر مکعب از آبهای شیرین دنیا را شامل میشود که به تنهایی از تمام منابع آب شیرین در آمریکای شمالی بیشتر است. یکی از ویژگی های اصلی این دریاچه زلال بودن بیش از حد آن است، به طوری که جسمی در عمق ۴۰ متری به راحتی دیده خواهد شد. به علاوه دریاچه بایکال یکی از زیباترین دریاچه های کره زمین محسوب میشود و به طور متوسط در هر سال با سرعتی در حدود ۲ سانتیمتر رشد میکند. دانشمندان بیش از ۲۶۰۰ گونه مختلف از گیاهان و جانوران را در این منطقه شناسایی کرده اند که ۷۰ در صد آنها بومی این منطقه میباشند. از گونه های مخصوص این منطقه میتوان به فوک های آب شیرین و ماهی omul که از محبوبترین ماهیان آزاد است، اشاره نمود. همچنین روباه، عقاب، گوزن، خرس و جانوران و گیاهان مختلف دیگر نیز در اطراف دریاچه زندگی میکنند. کوه های راکی و جنگل های زیبای اطراح بایکال، چندین برابر به زیبایی این منطقه افزوده است و باعث ایجاد فعالیت های تفریحی و گردشگری زیادی در روسیه شده است که شامل کوهنوردی، قایقرانی، دوچرخه سواری، ماهیگیری میشود.

آنتوان چخوف نویسنده مشهور روسی میگوید : “بی دلیل نیست که اهالی سیبری به این دریاچه، زیبای شگفت انگیز میگویند. آب این دریاچه آنقدر شفاف است که انسان میتواند عمق دریاچه را به مانند زمین ببیند. سواحل آن با کوهستان و جنگل احاطه شده است، و در جنگل آن حیواناتی نظیر خرس، بز وحشی دیده میشود”.

از عصر حجر مردمان بیشماری نزدیک دریاچه زندگی میکردند و آب آن را نمادی از تقدس میدانستند، ولی مهاجرت اصلی بعد از کشف دریاچه توسط ایوانف روسی در قرن هفتم صورت پذیرفت. کمی بعد بدلیل ماهیگیری و شکار فراوان، این ناحیه از نظر اقتصادی بسیار رونق گرفت و به یکی از مناطق مهم تجارت در روسیه تبدیل شد. در قرن نوزدهم با احداث راه آهن سیبری، اکتشافات جغرافیایی و زمین شناسی مختصری از این ناحیه به عمل آمد، و بعد ها و با پیشرفت علم، منطقه هر چه بیش از پیش شناخته شد و در سال ۱۹۷۶ اولین عکس ماهواره ای نیز از دریاچه گرفته شد. اما با وجود کاوش های فراوان، هنوز هم راز های بسیاری در مورد این دریاچه وجود دارد.

دریاچه بایکال در سال ۱۹۹۶ توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی به ثبت رسیده است، اما متاسفانه در طی ۵۰ سال اخیر و با ساخت شهرک های عمرانی و صنعتی، آب این دریاچه رو به آلودگی نهاده. زباله ها، آلودگی شیمیایی ناشی از کشاورزی و صنعت، توسعه صنعت توریسم و همچنین تولید کاغذ از گیاهان، باعث آسیب های فراوانی به این دریاچه شده است.

دریاچه بایکال دریاچه ‌ای در جنوب سیبری در کشور روسیه، میان استان ایرکوتسک و بوریاتیا است . این دریاچه در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. بایکال قدیمی‌ ترین و عمیق‌ ترین دریاچه ی آب شیرین جهان است که در روسیه قرار دارد. از آنجایی که این دریاچه خیلی قدیمی و دور افتاده‌ است، دارای جانورانی است که فقط در این دریاچه یافت می‌شود این جانوران شامل تعداد زیادی از بی‌ مهرگان، چندین گونه از ماهی‌ها و فک آب شیرین دریاچه بایکال می‌باشند. فک آب شیرین بایکال تنها فک آب شیرین جهان است و دائماً در آب شیرین زندگی می‌کند ؛دانشمندان بر این عقیده هستند که خوک‌های آبی این دریاچه در زمان های قدیم از اقیانوس شمالی (شمالگان) آمده و بعد از سفر به سمت بالای رودخانه، به این دریاچه رسیده‌ اند. دریاچه بایکال بزرگترین منبع آب شیرین جهان به شمار می‌آید. تقریباً ۲۰ درصد تمام آب شیرین روی کره زمین در این دریاچه قرار دارد. این دریاچه ۳۱۵۰۰ کیلومتر مربع پهناوری دارد.

: