معرفی کشور بولیوی
اطلاعات کلی
پایتخت: لاپاز (پایتخت اداری)،سوکره ( پایتخت قانونی) |
زبان رسمی: اسپانیایی (رسمی 55%)، کچوا(5%)، آیمارا(22%). |
نوع حکومت: جمهوری |
واحد پول: بولیویانو(boliviano) |
مذهب: کاتولیک رومی (رسمی) |
|
امید طول عمر: 53/1 سال |
رشد سالانه جمعیت: 1.56%درصد(July 2004 est) |
جمعیت: 8,724,156نفر(July 2004 est)
جغرافیای کشور بولیوی
کوههای آند به دو سلسه موازی منقسم است که در میانشان گودال مواج وسیعی (التی پلاتو) است که در آن دریاچه تی تی کا کا مرتفع ترین دریاچه قابل کشتیرانی جهان جای دارد. در شرق و شمال شرق کشور زمینهای کم ارتفاع پهناوری هست که در آن جنگلهای بارانی (للانوس) ، جلگه های نیمه استوایی و علفزار های نیم کم آب , (چاکو) قرار دارد. ü رود های مهم : بنب، ماموره، پیلکومایو، پاراگوئه. ü بلند ترین نقطه : سایاما، 6542 متر. ü آب و هوا : بارندگی در جنوب غرب نا چیز و در شمال شرق سنگین است. دما نسبت به ارتفاع از قله های سرد آند و آلتی پلانوس خنک و بادخیز تا شمال شرقی استوایی متغیر است
شهرهای مهم: سانتاکروز, کوچابامبا, اورورو, پوتوسی, تاریخا
مساحت: 1,098,580 کیلومتر
مربع
خط ساحلی: خط ساحلی
ندارد
مختصات جغرافیایی: 17 درجه
جنوبی و 65 درجه غربی
حکومت
رئیس جمهور ( که کابینه انتصاب می کند) و مجلس سنا با 27 عضو و مجلس نمایندگان با 130 عضو برای دورهای چهار ساله با رای تمامی افراد بالغ انتخاب می شوند. ü احزاب سیاسی عمده عبارتند از : • جنبش ملی انقلابی • اقدام دموکراتیک ملی
عضویت: سازمان ملل متحد ،سازمان کشورهای امریکایی،انجمن وحدت امریکایی لاتین،پیمان آند
تاریخ معاصر
طی سه جنگ ویرانگر – جنگ پاسیفیک (1879 تا 1883) در کنار پرو و بر ضد شیلی ،و در جنگهای چاکو (از 1928 تا 1930 و 1933 تا 1935) با پاراگوئه – بولیوی زیانهای بزرگ انسانی و ارضی را متحمل شد. این کشور طی بیشتر تاریخ پس از استقلالش دستخوش بی ثباتی سیاسی و شاهد روی کار آمدن سلسله ای از دولتهای نظامی و فیر نظامی بوده است .با این حال از1982 بولیوی دولتهای منتخب مردم داشته است.
دفاع
کل نیروهای مسلح : 000/31(1991). خدمت سربازی: 1 سال گزینشی.
آموزش
میزان با سوادی: 5/77% (1990). سنین تحصیل اجباری : 6 تا 13 سال. تعداد دانشگاه : 8 دانشگاه دولتی و 2 دانشگاه خصوصی.
اقتصاد
بولیوی با وجود بر خورداری از منابع غنی طبیعی مانند نفت و قلع، کشور نسبتا فقیری است و فقدان سرمایه کذاری ، بی ثباتی سیاسی و هزینه سنگین استخراج توسعه را عقب نگه داشته است. مواد غذایی برای مصرف داخلی (سیب زمینی و ذرت) و همچنین محصولات صادراتی (نیشکر و پنبه) تولید می کند. کشت کوکا ( منبع کوکائین ) موجب نگرانی است.
این کشور از شمال و شرق با برزیل هم مرز است.پاراگوئه نیز در جنوب شرقی ، آرژانتین در جنوب و شیلی و پرو نیز در غرب بولیوی قرار دارند.بولیوی پس از برزیل، آرژانتین، پرو و کلمبیا از نظر وسعت پنجمین کشور آمریکای جنوبی محسوب میشود.
بولیوی و پاراگوئه تنها کشورهای آمریکای جنوبی محصور در خشکی هستند. بولیوی نام خود را مستقیما از سیمون بولیوار قهرمان استقلال آمریکای جنوبی گرفته است.سیمون بولیوار طی مبارزات خود بخش اعظمی از آمریکای جنوبی را از استیلای اسپانیا خارج کرد.
تاریخ بولیوی
تاریخ بولیوی مملو از تغییرات متعدد در راس حاکمیت این کشور است.قریب به 200 کودتا و 200 ضد کودتا در تاریخ این کشور رخ دادهاند.پس از سالها نزاع سیاسی بر سر قدرت در سالهای دهه 1980 برای اولین بار دولتهای غیر نظامی حاکمیت خویش را بر بولیوی تثبیت کردند.
اما با روی کار آمدن دولتهای غیر نظامی مشکلات در بولیوی همچنین ادامه داشت و این کشور با مشکلاتی نظیر فقر ، ناآرامی اجتماعی و تولید مواد مخدر دست به گریبان بود.
مقر دولت بولیوی در لاپاس قرار دارد. این شهر که به طور غیر رسمی پایتخت بولیوی شناخته میشود، مرتفع ترین پایتخت جهان محسوب میشود.لاپاس در ارتفاع 3600 متری قرار دارد.شهر لاپاس با داشتن تعداد زیادی موزه و هتلهای مدرن محل مناسبی برای اقامت جهانگردان است. دریاچه تی تی کا کا، درههای یونگاس، پیست اسکی چاکالتایا و دره سخرهایی موسوم به "ماه" مهمترین جاذبههای طبیعی بولیوی را تشکیل میهند.
مشخصات انسانی و سیاسی بولیوی
بولیوی دارای وسعتی معادل 28/1 میلیون کیلومتر مربع
است.جمعیت این کشور نیز 9 میلیون نفر است، پایتخت رسمی بولیوی شهر سوکره با
132.000نفر جمعیت است. لاپاس نیز که مقر غیر رسمی حکومت محسوب میشود بدون احتساب
حومه 800.000 نفر سکنه و با احتساب حومه و اطراف 1.500.000 نفر جمعیت دارد.
اکثر قریب به اتفاق جمعیت بولیوی را سرخپوستان تشکیل میدهند. در این میان اعضای قبایل آیمارا ، کچوا و گوارانی با 65 درصد اکثر جمعیت و دورگهها نیز با 35 درصد دومین گروه عمده جمعیتی بولیوی هستند.
مردم بولیوی به سه زبان رسمی اسپانیایی، کچوا و آیمارا تکلم میکنند. در کنار این زبانهای رسمی تعداد زیادی از زبانهای غیر رسمی و محلی سرخپوستی نیز از سوی مردم در گفتوگوهای روزمره استفاده میشود.
از نظر مذهبی 95 درصد مردم بولیوی پیرو مذهب کاتولیک، و سایر اتباع این کشور پروتستان هستند.
واحد پول بولیوی نیز بولیویانو است.
نهضت سوسیالیستی و "قدرت دموکراتیک اجتماعی" اصلی ترین احزاب بولیوی محسوب میشوند.
در بولیوی هر 5 سال یک بار انتخابات دموکراتیک برگزارمیشود. براساس قانون اساسی سال 1964 (این قانون در سالهای 1994 و 2004 مورد بازنگری قرار گرفت) بولیوی دارای دو مجلس سنا و نمایندگان است که به ترتیب 27 و 130 نماینده دارند.
خوان اوو مورالس از سال 2005 مقام ریاست جمهوری بولیوی را عهده دار است.
بولیوی در سازمانهای بینالمللی عمده نظیر سازمان ملل متحد، سازمان تجارت جهانی، گروه 11، گروه 77 سازمان کشورهای آمریکایی، جامعه آندی، گروه ریو، مرکوسور و بانک آمریکایی توسعه عضویت دارد.
در حال حاضر در لاپاز، پایتخت بولیوی، و شهرهای اطراف آن 700 نفر یهودی ساکن هستند که متأسفانه همه روزه از تعداد آنها کاسته می شود ولی در عین حال جمع بسیار فعالی هستند. هر عصر آدینه و صبح و عصر شبات این جمع کوچک در کنار یکدیگر به برگزاری مراسم خاص این روز مقدس مشغول می شوند و دو روز در هفته نیز به بچه ها زبان عبری و تاریخ یهود آموزش می دهند.
از آنجائیکه این منطقه چهار هزار متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد، اغلب این نکته به شوخی مطرح می شود که سکنه این منطفه حین عبادت در مقایسه با دیگر جوامع یهودی به خد.اوند نزدیکترند. چون عملا کنیسائی هم که در این ناحیه می باشد چهارهزار متر از دیگر کنیساها بالاتر است. کنیسا در مرکز لاپاز در طبقه چهارم ساختمانی قرار دارد که در راهروهای باریک آن عکس های متعددی از فعالین سابق جامعه یهود به چشم می خورد. در حیاط ساختمان تنها میقوه (حوض غسل شرعی) بولیوی احداث شده است. انجمن کوچک این ناحیه با مشکلات بسیاری روبرو است چرا که در دهه های 70 و 80 میلادی تعداد زیادی از یهودیان به آرژانتین، امریکا و یا مناطق دیگری که تعداد یهودیان بیشتری دارد مهاجرت کرده اند و به همین دلیل مدرسه ای که در سال 1940 فقط از دانش آموزان کلیمی ثبت نام می کرد، در حال حاضر پیروان دیگر مذاهب را نیز به عنوان دانش آموز می پذیرد. آمار نشان می دهد از هر 500 جوان در لاپاز فقط 20 نفر آنها یهودی می باشند، با وجود این تعداد قلیل یهودیان این منطقه هیچگونه احساس تبعیص و انزوا نمی کنند. چندی پیش یک حاخام (رهبر مذهبی) با همکاری یک کشیش پروتستان اهل آلمان و یک کشیش کاتولیک اقدام به احداث بیمارستانی در ناحیه فقیر نشین لاپاز کردند. در یکی از شهرهای لاپاز به نام «کوچابامبا» (Cochabamba) حدود 60 نفر یهودی ساکن هستند. در این شهر که در طی جنگ جهانی دوم صدها خانواده یهودی را در خود پناه داده بود، زیباترین کنیسای این کشور بنا شده است. در لاپاز و یکی از شهرهای صنعتی مجاور آن حدود 700 نفر یهودی ساکن می باشند. با وجود تمامی مشکلاتی که اقلیت بودن این جمع به همراه دارد و از آن جمله می توان به تهیه خوراک کاشر (از نظر ذبح شرعی) اشاره نمود، اکثر خانواده ها بسیار پای بند به اعتقادات مذهبی خود هستند. اکثر جوانان به زبان عبری تکلم می کنند و تعداد درصد ازدواج های مختلط بسیار پائین است. تنها مشکلی که یهودیان لاپاز در هفته های آتی با آن روبرو خواهند شد، عدم وجود حاخام (رهبر مذهبی) خواهد بود. راب پالتی زومراشتاین (palti Somerstein) حاخام یهودیان لاپاز اهل بوینس آیرس که از چهار سال پیش تاکنون رهبری مذهبی این جمع کوچک را به عهده داشته تا چند هفته آینده لاپاز را ترک خواهد گفت و مشخص نیست در چه تاریخ و چه کسی جایگزین او خواهد شد. |
|
- ۹۲/۱۲/۱۳